Over mij:

Mijn kookschrift is ontstaan vanuit mijn persoonlijke behoefte om de 2 passies in mijn leven te combineren. Ik heb nog een derde passie maar die houdt ik voor mijzelf... Zij is gewoon de liefde van mijn leven.

Als liefhebber van lekker eten, gecombineerd met een goed glas wijn heb ik tijdens een lange horeca carrière mijn ruime warenkennis opgebouwd. Van daaruit is mijn passie voor koken en het maken en bedenken van nieuwe gerechten ontstaan. Ik heb nooit in een echte horeca keuken gewerkt en ik ben daar ook niet voor opgeleid. Dat heeft een enorm voordeel; ik ben bereid om 'out of the box' te denken.

En dan mijn andere passie, Formule 1. Een verhaal dat begon toen in 1978 de legendarische Ronnie Peterson om het leven kwam op Monza. Later dat jaar werd zijn teamgenoot Mario Andretti wereldkampioen. Sindsdien 'volg' ik de F1 totdat in 1994 Jos Verstappen debuteerde bij Benetton. Vanaf dat moment heb ik vrijwel geen race gemist.

Ik hoop dat je je thuis voelt in mìjn Kookschrift,

Jan Joost

Op 6 februari 2024 is bij mij blaaskanker vastgesteld.

Ik schrijf daar regelmatig wat over, ook dat is hier te lezen.

Drie woorden

“U hebt blaaskanker…” Drie woorden die de rest van mijn leven zouden gaan domineren. Drie woorden die op dat moment de grond onder je voeten laten verdwijnen en je in een diep gat laten vallen.

Ik had al een tijdlang last van plasproblemen. Vaak moeten plassen en een aandrang die niet te stoppen was. In eerste instantie weet ik die problemen aan een overactieve blaas als gevolg van stress. Ik had ten slotte een Burn-out. Maar ook daarna bleef dit een deel van m’n leven beheersen. Plassen ging ook steeds vaker gepaard met pijn. Totdat er op een dag bloed in m’n urine zat, ik plaste ineens een duidelijk rode vloeistof! Schrikken!

Natuurlijk de huisarts gebeld, urinemonster gebracht dat daar ter plekke onderzocht werd. “Er zit inderdaad bloed in uw urine meneer maar verder kunnen we niets vinden nu”. Toch werd de urine op kweek gezet en de volgende dag werd ik gebeld dat er wel degelijk ontstekingswaarden gevonden waren. “U hebt een blaasontsteking”. Ik kreeg een antibiotica kuur en daarmee zou alles opgelost zijn. Het hielp hoegenaamd niets. Tegelijkertijd had ik mijn jaarlijkse bloed- en urineonderzoek i.v.m. de trombose van enkele jaren geleden. De uitslag daarvan noopte de dokter om mij te vragen eens langs te komen voor een bloeddrukmeting, er waren eiwitten in het urinemonster gevonden. Bij dat gesprek kwam ter sprake dat mijn plasproblemen aanhielden en dat ik incidenteel nog steeds bloed in de urine had.

Ik werd verwezen naar de uroloog.

Er volgden meer bloedonderzoeken, meer urineonderzoeken en een CT-scan. En uiteraard een afspraak met een uroloog waarbij tevens een cystoscopie zou worden gedaan. Een cystoscopie… een inwendig onderzoek in de blaas, met een cameraatje dat door de plasbuis ingebracht zou worden. En alsof dat al niet eng genoeg was bleek ik ook nog eens onderzocht te zullen worden door een vrouwelijke uroloog! Slapeloze nachten had ik er van. Gelukkig bleek het onderzoek zelf reuze mee te vallen. Ik mocht op een TV-scherm meekijken in m’n eigen blaas. Reuze interessant, temeer ik voor een bedrijf werk dat onder andere dit soort cameraatjes, en aanverwante artikelen, maakt. Na het onderzoek weer wachten in de wachtruimte tot ik geroepen werd om de uitslag te bespreken.

“U hebt blaaskanker…” Drie woorden die de rest van mijn leven zouden gaan domineren.